آقای محمد علی وکیلی که سایه رحمتش بر سر پسر و پسرخاله گسترده است، به واسطه خدمات رسانه ای و حمایت از حسن روحانی در فهرست کاندیداهای لیست امید تهران قرار گرفت و به مجلس رفت. او هم اکنون به عنوان دبیر، عضو هیات رییسه مجلس دهم است.
محمدعلی وکیلی در سر مقاله شنبه ۲۰ مرداد ماه جاری ( دیروز ) روزنامه ابتکار که وی صاحب امتیاز و مدیر مسئول آن است، آورده: «روحانی قطعا هم در به وجود آمدن وضع موجود و هم در عدم برون رفت از این وضع مقصر است اما سهمش در این دو تقصیر، به یک اندازه نیست.»
او وضع ۱۵ سال پیش سیاست خارجی ما که روحانی دبیر شورای امنیت آن زمان بود را نیز مشابه شرایط کنونی عنوان کرده است. شرایطی که ایران زیر بار حرف آمریکایی ها می رود و آنها عهدشکنی می کنند و اروپا می ماند و ما!
او سپس روی کار آمدن محمود احمدی نژاد و شکستن «سد اجماع ناپذیری» آمریکا و غرب را همزمان می داند و تاکید می کند که دولت روحانی این فرصت را داشت و دارد که خیلی از آسیب های اقتصادی آن دوران را جبران کند اما عنایتی نمی کند و کرامتی به خرج نمی دهد!
محمد علی وکیلی، سپس به بهانه پوپولیسم، وزیر کار تعاون و رفاه اجتماعی روحانی را هدف قرار داده و از دختر بیچاره پزشکیان! که به دلیل شایستگی هایش به استخدام در آمده و در جلسه استیضاح علی ربیعی تق آن در می آید گلایه می کند و منتش را
می گذارد بر سر دیگران که او می توانست در ماه صدها میلیون تومان درآمد داشته باشد و ندارد!
نماینده حامی دولت در مجلس بالاخره در پایان سرمقاله اش، پس از همه عقده گشایی ها و بدون اشاره به پسر و پسرخاله و برادر و خاندان گرامی که در شرکت ها و سازمانها و این طرف و آن طرف مشغول به کار شده اند، یک باره همه گناه ها را که مسبب آن را دولت خاتمی و روحانی و وزارت ربیعی و سخنان پورابراهیمی و عهدشکنی آمریکا و پوپولیسم و … معرفی کرده بود، به گردن محمود احمدی نژاد انداخته و با اشاره به بحران ۸۸ ! و اذعان به ایجاد شکاف عمیق میان حاکمیت و مردم و نخبگان می گوید: اگر روحانی باید استعفا دهد احمدی نژاد باید اعدام
می شد. بعد هم آزادی! عمل او و در حصر! ماندن بزرگان این نظام را مهمترین دلیل بی اعتمادی روزافزون مردم! دانسته است.
حال باید به جناب وکیلی گفت برادر جان مثلا تو وکیلی، روزنامه نگاری، بزرگ خاندانی، آخر عزیز دل برادر این چه نوع وکالت و قضاوت و شهادت و کفالت است که یکجا در تو جمع شده؟ مگر می شود تو هم قاضی باشی و هم شاهد و هم وکیل و هم کفیل! برادر جان فقط خداوند تبارک و تعالی دارای مجموعه این خصوصیات است. اینجاست که باید جواب خودت را به خودت داد که: «خود می کشی ای حافظ، خود تعزیه می داری».
برادر من، چرا فکر می کنی که اگر کسی نماینده شد مردم منت دار او هستند؟ چرا فکر می کنی که بچه یک نماینده با بچه دیگران فرق دارد؟ چرا فکر می کنی که نباید در تریبون مجلس واقعیتی را گفت که هست؟ چرا فکر می کنی که علی ربیعی باید حرف تو را گوش کند و تو خط کش عملکرد این و آنی؟ چطور می توانی درصد تقصیر روحانی را معلوم کنی و بر آن بایستی؟ مگر تو که هستی که می توانی به رئیس جمهور بگویی تو چند درصد مقصری و بقیه چند درصد؟
تو چه کاره ای که حکم « باید اعدام می شد» صادر می کنی؟ صدور حکم اعدم مگر کشک است که می سابی و به خورد جامعه می دهی؟ این چه جور واژه سازی است که در جامعه رواج می دهی؟
تو به احمدی نژاد به عنوان یک شهروند اجازه اظهار نظر نمی دهی و می گویی باید اعدام می شد! با این تفکر و ادبیات و فهم سیاسی و اجتماعی چطور خود را نخبه سیاسی و اجتماعی می دانی؟
آری برادر، احمدی نژاد باید اعدام می شد!
چرا که به همچون تویی به عنوان منتقد دولتش لوح داد. فضا را برای آزادی بیان باز کرد. راه و مسکن و ورزشگاه و سد و فرودگاه و … ساخت و شب و روز دوید تا مردم آسوده باشند. دایره مدیریت را در همه ابعاد باز کرد و نیروهای جوان و مستعد را به میدان کار و فعالیت و مدیریت کشور دعوت کرد. در بین مردم بود، نوکر مردم بود و هست و دست مردم را می بوسد.
آقای وکیلی اگر این حرف ها را در زادگاهت یاسوج و در میان مردم می زدی آن وقت پاسخ مردم را می شنیدی. اما یادت باشدآنجا دیگر تلویزیون و مجلس و دفتر کارت نیست بعید می دانم مردم توهین ها و ناسزاگویی هایت نسبت به فرزند ملت را تحمل کنند و آن را بی جواب بگذارند.
توصیه می کنم بین مردم بدون کت برو.